strona glówna :.: opracowania :.: zadania :.: encyklopedia :.: download :.: kontakt :.: linki

:: A : B : C : D : E : F : G : H : I : J : K : W ::

Encyklopedia ciekawych

HASŁA

Fala | Fotokomórka

Fala

Falą nazywamy rozchodzące się w przestrzeni i powtarzające zaburzenie. Może to być zaburzenie ośrodka sprężystego, jak w przypadku fali dźwiękowej, gdy w przestrzeni rozchodzą się kolejne zgęszczenia powietrza, czy też pola elektromagnetycznego, kiedy przenoszone jest promieniowanie elektromagnetyczne w postaci np. światła lub fal radiowych. Najprostszy rodzaj fali daje na wykresie krzywą, zwaną sinusoidą. Falę sinusoidalną opisuje się za pomocą takich wielkości, jak amplituda (wysokość fali) oraz długość fali.

Zdolność do odbicia, załamania i ugięcia są to trzy bardzo ważne własności fali. Fale ulegają załamaniu przy przechodzeniu między ośrodkami o różnej gęstości. Odbicie i ugięcie (dyfrakcję) można uznać za szczególne przypadki załamania (refrakcji) fali. W przypadku odbicia fala zostaje odbita od przeszkody, np. gdy pada na zwierciadło. Dyfrakcja, czy/i ugięcie fali, zachodzi, gdy fale przechodzą przez wąskie szczeliny w ustawionej na ich drodze przeszkodzie.
 

wstecz

Fotokomórka

Fotokomórka, zwana też komórką fotoelektryczną, to przyrząd, w którym powstaje prąd elektryczny pod wpływem padania promieni światła. Światło pada zwykle na odbiornik ze specjalnego materiału. Uderzające w materiał fotony światła powodują emisję elektronów, co sprawia, że zmienia się on w elektrodę - tzw. fotokatodę. Fotokatody mogą być wykonane z różnych materiałów, wrażliwych na światło o różnej długości fali. Fotokomórki wykorzystuje się w badaniach naukowych do pomiarów światła emitowanego przez różne substancje i cząsteczki. Poza tym znalazły one zastosowanie w urządzeniach kontrolnych. Służą np. do liczenia przedmiotów przesuwających się na taśmociągu. Często są również elementem alarmowych systemów przeciwwłamaniowych: w przypadku przerwania przez włamywacza promienia światła padającego na komórkę włącza się alarm.

W komórkach fotoelektrycznych wykorzystuje się często płytki wykonane z selenu, półmetalicznego pierwiastka. Padające na płytkę światło (fotony) powoduje emisję elektronów. Ruch uwolnionych elektronów oznacza, że zaczyna płynąć prąd.
 

wstecz