Zderzenia
Zderzenie
można zdefiniować jako - krótkotrwałe, silne oddziaływanie
wzajemne zderzających się ciał przy ich zetknięciu
się ze sobą, w wyniku czego doznają one zmiany prędkości.
A
więc pojęcie "zderzenie" opisuje zmianę ruchu zderzających
się ciał (lub przynajmniej jednej z nich). Zmiana
ta zachodzi bardzo gwałtownie, więc można oddzielić
przebieg zjawiska przed zderzeniem od przebiegu zjawiska
po zderzeniu.
Daje
nam to możliwość badania ruchów ciał ulegających zderzeniom.
Jeśli znamy ruch ciał przed zderzeniem, i wiemy, że
podczas zderzenia musi zostać spełniona zasada zachowania
pędu i zasada zachowania całkowitej energii, to potrafimy
znaleźć ruch tych ciał po zderzeniu.
Omówiony
zostanie tu przykład zderzających się sprężyście kul.
Zderzenia
klasyfikuje się na podstawie tego czy energia kinetyczna
jest zachowana podczas zderzenia, czy też nie.
-
Zderzenie jest sprężyste, gdy energia kinetyczna
jest w zderzeniu zachowana.
-
Gdy energia kinetyczna układy zmienia się podczas
zderzenia, to zderzenie takie jest niesprężyste .
Zderzenia
sprężyste jak i niesprężyste mogą być centrale lub
niecentralne.
Zderzenia
centralne to szczególny przypadek zderzeń, w których
prędkości zderzających się ciał skierowane są wzdłuż
prostej łączącej ich środki. Wszystkie inne przypadki
zderzeń będą zderzeniami niecentralnymi lub inaczej
skośnymi.
Zderzenia
sprężyste.
Najprostszym
przypadkiem zderzenia jest zderzenie sprężyste centralne.
Zakładamy
że dwie zderzające się kule o masach m1 i m2 poruszają
się w tym samym kierunku przed i po zderzeniu. Prędkości
kul przed zderzeniem oznaczamy v p1 i v p2 a po zderzeniu
vk1 i vk2 . jeżeli więc zasada zachowania energii
kinetycznej musi zostać spełniona to :

-
energia kinetyczna kuli 1 przed zderzeniem
-
energia kinetyczna kuli 2 przed zderzeniem
-
energia kinetyczna kuli 1 po zderzeniu
-
energia kinetyczna kuli 2 po zderzeniu

Ponieważ
w tym przypadku kule nie zmieniają kierunku swego
ruchu oraz zwrotów swych prędkości to postać wektorowa
zasady zachowania pędu jest identyczna z postacią
skalarną.
Mamy
więc: m1 vp1 + m2 vp2 = m1 vk1 +
m2 vk2
m1 v2p1 + m2 v2p2 = m1 v2k1 + m2 v2k2
grupujemy
po jednej stronie równań wyrazy z m1 a po drugiej
z m2, oraz korzystając z tego, że różnica kwadratów
dwóch wielkości jest równa iloczynowi sumy tych wielkości
i ich różnicy, otrzymamy układ równań:
m1(vp1- vk1)(vp1+ vk1) = m2(vk2- vp2)(vk2+ vp2) **
m1(vp1- vk1)
= m2 (vk2- vp2) *
Równania
te dzielimy stronami przez siebie. Otrzymujemy:
vp1 + vk1 = vk2 + vp2
Obliczając
z tego vk2 i wstawiając otrzymane wyrażenie
do równania z * możemy wyznaczyć
wartość prędkości kuli 1 po zderzeniu.
Tą
zależność wstawiamy do równania z ** .
Otrzymujemy:
Równania
na vk1 i vk2 przedstawiają
ogólne rozwiązanie problemu zderzeń sprężystych. Można
je zastosować do dowolnych przypadków szczególnych.
1.
Np. Kula 2 znajdowała się w spoczynku przed zderzeniem,
czyli vp2 = 0, więc
2.
Jeżeli teraz kula 2 poruszała się przed zderzeniem
naprzeciw kuli 1 to przyjmując prędkość pierwszej
kuli za dodatnią, prędkość kuli 2 będzie miała znak
ujemny. Otrzymujemy:
3.
Gdy masy kul będą sobie równe, wtedy vk1 = - vp2 oraz vk2 = vp1 .
Oznacza
to, że kule wymienią między sobą swoje prędkości.
Kula pierwsza będzie się poruszała z prędkością początkową
kuli drugiej i w tę stronę, w którą poruszała się
przed zderzeniem kula druga. Kula druga natomiast
będzie się poruszała z prędkością początkową kuli
pierwszej w stronę, w którą poruszała się przed zderzeniem
kula pierwsza.
Zderzenia
niesprężyste
Rozpatrujemy
warunki zderzenia jw., lecz tym razem będzie to zderzenie
niesprężyste.
Podczas
zderzeń niesprężystych kule doznają trwałych odkształceń
a praca wykonana przy odkształceniu nie może zostać
zwrócona do układu.
Oznacza
to, że zasada zachowania energii mechanicznej nie
może w tym przypadku zostać spełniona. Zasada zachowania
pędu spełniona zostaje we wszystkich przypadkach zderzeń
a więc także w tym.
Rozpatrzmy
przypadek idealnie niesprężystego, centralnego zderzenia
kul poruszających się z prędkościami zwróconymi w
jedną stronę. W wyniku zderzenia kule przyklejają
się do siebie i dalej poruszają się razem.
Mamy
więc:
m1 vp1 + m2 vp2 = (m1 + m2) vk
oraz
Wyrażenie
to pozwala wyznaczyć prędkość końcową obu kul.
|