godzina...

.
S³ownik Fizyki



A     B    C    D     E    F    G    H    I    J    K    L    M    N    O    P    R    S    T    U     W    Z 


A
absorpcja fal d¼wiêkowych (absorpcja akustyczna), poch³anianie energii fal akustycznych przez o¶rodek, podczas którego czê¶æ energii drgañ akustycznych w sposób nieodwracalny ulega zamianie na inne rodzaje energii, np. na energiê ciepln±.
Aerodynamika dzia³ mechaniki p³ynów badaj±cy zjawiska wystêpuj±ce podczas ruchów gazów oraz ruchu cia³ sta³ych w gazach. A. ma szczególne zastosowanie w przemy¶le motoryzacyjnym i lotniczym.
amper(A) jednostka natê¿enia pr±du elektrycznego. Jest czwart± spo¶ród podstawowych jednostek uk³adu SI. Amper jest natê¿eniem sta³ego pr±du elektrycznego, który p³yn±c w dwóch równoleg³ych, prostoliniowych, nieskoñczenie d³ugich przewodach, o przekroju znikomo ma³ym, umieszczonym w pró¿ni w odleg³o¶ci jednego metra jeden od drugiego wywo³uje miêdzy nimi si³ê 2*10-7N(niutona) na ka¿dym metrze d³ugo¶ci.
Amperomierz przyrz±d s³u¿±cy do pomiaru natê¿enia pr±du p³yn±cego przez obwód elektryczny.
Amplituda najwiêksze wychylenie cia³a z po³o¿enia równowagi.
Anihilacja proces, podczas którego w wyniku zderzenia czastki i antycz±stki nastêpuje zmiana ich mas na energiê promieniowania elektromagnetycznego lub mezony. Anihiluj±ce cz±steczki "znikaj±"
Aniony jony ujemne.
Anoda (1)biegun ¼ród³a pr±du np. akumulatora, ogniwa galwanicznego, zasilacza, który podczas pracy tego ¼ród³a ma potencja³ wy¿szy ni¿ drugi biegun ¼ród³a (2)elektroda pró¿niowego przyrz±du elektronowego np. lampy elektronowej po³±czona z anod± ¼ród³a zasilania.
aphelium punkt orbity heliocentrycznej (wokó³ S³oñca) cia³a niebieskiego (planety, komety) najbardziej oddalony od S³oñca
Astronomia nauka przyrodnicza, zajmuj±ca siê badaniem cia³ niebieskich, ich budow±, a tak¿e budow± i ewolucj± Wszech¶wiata.
Atmosfera pow³oka gazowa otaczaj±ca cia³o niebieskie np. planetê, ksiê¿yc lub gwiazdê. A. planety na ogó³ nie przepuszcza promieniowania widzialnego zas³aniaj±c ca³kowicie jej powierzchniê; tylko atmosfery Ziemi i Marsa s± przezroczyste.
Aberracja dzienna pozorne zmiany po³o¿enia gwiazd na sferze niebieskiej na skutek ruchu obrotowego Ziemi. Ich maksymalna wielko¶æ to 0,32 sekundy ³uku.
Aberracja roczna pozorne zmiany po³o¿enia gwiazd na sferze niebieskiej na skutek obiegowego Ziemi wokó³ S³oñca. Ich maksymalna warto¶æ to 20,50 sekundy ³uku (tzw. sta³a aberracji rocznej). Aberracja roczna zosta³a odkryta w 1728r. przez Jamesa Bradleya i stanowi jeden z dowodów na ruch Ziemi wokó³ S³oñca.
Aktywno¶æ S£ONECZNA zmiany w wystêpowaniu ró¿nych zjawisk w zewnêtrznych warstwach S³oñca, np. plam czy protuberancji. Zaobserwowano istnienie 11-letniego cyklu aktywno¶ci s³onecznej.
Albedo miara czê¶ci ¶wiat³a (promieniowania), które jest odbite od jakiej¶ powierzchni (np. Ksiê¿yca, asteroidy, planety czy komety).
Aphelium punkt na orbicie cia³a okr±¿aj±cego S³oñce (np. planety), w którym jest ono najdalej od S³oñca.
Apogeum punkt na orbicie cia³a okr±¿aj±cego Ziemiê (satelity), w którym jest ono najdalej od Ziemi.
Astrolabium historyczny przyrz±d astronomiczny s³u¿±cy do mierzenia wysoko¶ci cia³ niebieskich nad horyzontem. Sk³ada³ siê z krêgu i celownicy z podzia³k±.
góra


B
Baera prawo prawo, stwierdzaj±ce, ¿e rzeki p³yn±ce w kierunku po³udnikowym na pó³kuli pó³nocnej podmywaj± swoje prawe brzegi, a na pó³kuli po³udniowej lewe. Istnienie zjawiska opisywanego przez prawo Baera zwi±zane jest z ruchem obrotowym Ziemi, a w szczególno¶ci jest wynikiem dzia³ania si³y Coriolisa na poruszaj±c± siê wodê.
bar pozauk³adowa jednostka ci¶nienia; 1bar=105N/m2.
Bateria zespó³ po³±czonych ze sob± ogniw.
Bezpiecznik urz±dzenie chroni±ce sieæ elektryczn± przed przeci±¿eniem. Bezpiecznik zbudowany jest z metalu, topliwego w wysokich temperaturach. Gdy pr±d p³ynie o zbyt du¿ym napiêciu metal z bezpiecznika topi siê, roz³±czaj±c tym samym obwód elektryczny.
Bezw³adno¶æ (inercja) - w³a¶ciwo¶æ cia³ materialnych, która znajduje swój wyraz w pierwszej i drugiej zasadzie dynamiki Newtona. Przejawia siê ona tym, ¿e je¶li na cia³o nie dzia³aj± zewnêtrzne si³y lub gdy one siê równowa¿±, to cia³o wzglêdem inercjalnego uk³adu odniesienia nie zmienia swojego stanu ruchu - spoczywa lub porusza siê ze sta³± prêdko¶ci±. Je¶li za¶ na cia³o dzia³a si³a, to zmiana stanu ruchu nie dzieje siê natychmiast, tylko odbywa siê stopniowo, tym wolniej, im wiêksza jest bezw³adno¶æ cia³a. Bezw³adno¶æ jest "oporem", na jaki natrafia czynnik zewnêtrzny usi³uj±cy zmieniæ stan ruchu cia³a. Miar± bezw³adno¶ci cia³a w jego ruchu postêpowym jest masa, a w ruchu obrotowym moment bezw³adno¶ci.
Biegun magnetyczny umowna nazwa punktów w których skupiaj± siê linie pola magnetycznego wytwarzanego przez magnesy, elektromagnesy lub inne ¼ród³a.
Boyle`a prawo Je¿eli ¶ci¶niemy gaz do po³owy jego objêto¶ci, jego ci¶nienie wzro¶nie dwa razy.
góra


C
ciê¿ar si³a ciê¿ko¶ci, bêd±ca wypadkow± si³y przyci±gania ziemskiego oraz si³y od¶rodkowej wywo³anej ruchem obrotowym Ziemi; wyra¿any wzorem Fg=m*g, gdzie m to masa, a g to przyspieszenie ziemskie.
Ciep³o ta ilo¶æ energii wewnêtrznej, która jest przekazywana przez cia³o o temperaturze wy¿szej do cia³a o temperaturze ni¿szej.
Ciep³o w³a¶ciwe iloraz ciep³a dostarczonego cia³u przez jego masê i przyrost temperatury. c=Q/m*DT.
Ciep³o topnienia iloraz ciep³a potrzebnego do stopienia cia³a przez jego masê w temperaturze topnienia Ct=Q/m.
Ciep³o krzepniêcia iloraz ciep³a oddanego przez krzepn±ce cia³o przez jego masê Ck=Q/m.
cd kandela, jedna z podstawowych jednostek uk³adu miar SI, bêd±ca jednostk± ¶wiat³o¶ci.
cia³o sta³e cia³o w stanie sta³ym; charakteryzuje siê stabilno¶ci± kryszta³ów. Atomy s± ¶ci¶le ze sob± zwi±zane, ¿e praktycznie nie przemieszczaj± siê wzglêdem siebie, a jedynie wykonuj± niewielkie drgania, wokó³ swoich po³o¿eñ równowagi. Je¿eli rozk³ad atomów charakteryzuje siê pewn± symetri± nazywamy go kryszta³em, gdy brak uporz±dkowania atomów, cia³o nazywamy bezpostaciowym lub amorficznym.
ciecz substancja w stanie ciek³ym, Cz±stki s± zwi±zane ze sob±, ale nie na tyle silnie, aby nie mog³y zmieniaæ swoich wzajemnych po³o¿eñ. Ciecze s± nie¶ci¶liwe.
Ci¶nienie wielko¶æ fizyczna charakteryzuj±ca stan - zwi±zany z si³ami dzia³aj±cymi na dowoln± powierzchniê w jego wnêtrzu i na ¶ciany naczynia, w którym p³yn siê znajduje. Jest to wielko¶æ skalarna definiowana w dowolnym punkcie jako stosunek si³y F dzia³aj±cej prostopadle do mo¿liwie ma³ej powierzchni S zawieraj±cej ten punkt: p = F/S. Jednostk± ci¶nienia jest paskal (Pa): 1Pa=N/m2.
czêstotliwo¶æ wielko¶æ fizyczna, charakteryzuj±ca ruch okresowy lub zjawiska okresowe, informuj±ca ile razy zjawisko lub pe³ny cykl ruchu dokonuje siê w jednostce czasu. Jednostk± czêstotliwo¶ci jest herz (Hz).
Czas jeden z wymiarów, który umo¿liwia rozró¿nienie dwóch zdarzeñ zachodz±cych w tym samym punkcie przestrzeni. Odstêp pomiêdzy takimi dwoma zdarzeniami jest podstaw± pomiaru czasu. Czas jest pojêciem wzglêdnym.
Czerwona planeta inny sposób nazywania planety Mars. Przyj±³ siê dlatego, ¿e obserwowana ta planeta z Ziemi wydajê siê byæ czerwona.
góra


D
Demodulator urz±dzenie w odbiorniku, pozwalaj±ce oddzieliæ drgania moduluj±ce o czêstotliwo¶ciach fali akustycznej od fali no¶nej.
Droga d³ugo¶æ odcinka toru. Drogê oblicza siê ze wzoru V*t - w ruchu jednostajnym i s=(a*t2)/2.
D³ugo¶æ fali droga, jak± pokonuje fala w czasie, gdy cz±steczka drgaj±ca wykonuje jedno pe³ne drganie.
Dioptria (1D) zdolno¶æ skupiaj±ca soczewki.
Domeny magnetyczne bardzo ma³e obszary sta³ego namagnesowania.
Dyfrakcja ugiêcie fali.
Dynamika dzia³ mechaniki badaj±cy i opisuj±cy ruch cia³ materialnych pod wp³ywem dzia³ania si³.
Dysocjacja jonowa rozpad cz±steczek elektrolitów na jony: dodatnie(kationy) i ujemne(aniony), pod wp³ywem cz±steczek wody.
Dyspersja ¶wiat³a rozdzielenie ¶wiat³a bia³ego na jego kolorowe sk³adniki przy pomocy zjawiska refrakcji lub dyfrakcji.
D¼wiêk fala akustyczna o czêstotliwo¶ci od 16 do 20 000 Hz.
góra


E
Efekt cieplarniany Jest to wzrost temperatury w dolnych warstwach atmosfery, gdy przychodz±ce promieniowanie s³oneczne ogrzewa powierzchnie jakiej¶ planety, a promieniowanie cieplne tej powierzchni jest blokowane przez atmosferê (g³ównie przez dwutlenek wêgla i parê wodn±). Efekt ten jest znacz±cy, lub nawet du¿y na Wenus i Ziemi, a zaniedbywalny na Marsie. Czêsto nazywany jest tak¿e efektem szklarniowym.
Efekt Dopplera Pozorna zmiana d³ugo¶ci fali d¼wiêku lub ¶wiat³a spowodowana ruchem ¼ród³a promieniowania, ruchem obserwatora lub równocze¶nie jednego i drugiego.
Elektromagnes zwojnica z umieszczonym wewn±trz niej rdzeniem ze stali miêkkiej.
Elektroskop przyrz±d s³u¿±cy do wykrywania ³adunków elektrycznych.
Elektryzowanie siê gromadzenie na powierzchni danego cia³a nadmiaru ³adunków elektrycznych jednego znaku.
Elektrostatyka dzia³ fizyki zajmuj±cy siê oddzia³ywaniami i w³a¶ciwo¶ciami ³adunków elektrycznych pozostaj±cych w stanie spoczynku (tzn. ³adunków, które siê nie poruszaj±).
Elektryzowanie siê gromadzenie na powierzchni danego cia³a nadmiaru ³adunków elektrycznych jednego znaku.
góra


F
Fala (ruch falowy) rozchodzenie siê w przestrzeni zaburzenia o¶rodka, przenosz±ce energiê be¿ przenoszenia materii.
Ferromagnetyk cia³o zbudowane z domen magnetycznych, wykazuj±ce silne w³a¶ciwo¶ci magnetyczne.
Foton cz±stka bêd±ca kwantem, czyli porcj± promieniowania elektromagnetycznego.
góra


G
Gauss Jednostka gêsto¶ci strumienia magnetycznego; miara wielko¶ci pola magnetycznego w danym miejscu.
Gaz doskona³y gaz w którym spe³nione s± pewne zwi±zki zachodz±ce miêdzy ci¶nieniem, objêto¶ci± i temperatur± tzw. prawa gazów doskona³ych.
Gêsto¶æ (masa w³a¶ciwa), stosunek masy cia³a do objêto¶ci, który to cia³o zajmuje.
Geofizyka nauka o Ziemi zajmuj±ca siê badaniem zjawisk i procesów zachodz±cych we wnêtrzu Ziemi, hydrosferze i atmosferze.
Gnomon Pionowy s³up, który na poziomej, otaczaj±cej go, p³aszczy¼nie daje cieñ, którego pomiary mog± byæ ¼ród³em ró¿nych informacji astronomicznych.
Godzina [h] jednostka czasu; 1h=3600s=60min=1/24doby..
góra


H
Ha³as d¿wiêk niepo¿±dany lub szkodliwy dla cz³owieka, g³ównie ze wzglêdu na natê¿enie, czêsto¶æ i czas dzia³ania. Mo¿e prowadziæ do ró¿nego rodzaju niedomagañ psychicznych i psychofizycznych.
góra


I
Izolatory cia³a, w których nie wystêpuj± swobodne ³adunki elektronów. Ogólnie mówi±c izolatory powoduj±, ¿e pr±d nie p³ynie. Izolatorem jest m.in. guma, drewno, powietrze, plastik itd. S± jakgdyby przeciwieñstwem przewodników.
Indukcja elektromagnetyczna zjawisko wzbudzania pr±du elektrycznego w obwodzie wskutek zmian pola magnetycznego.
Indukcja elektrostatyczna jest to zjawisko przemieszczania siê ³adunków elektrycznych danego cia³a pod wp³ywem zewnêtrznego pola elektrostatycznego.
Interferencja nak³adanie siê fal.
góra


J
J±drowy silnik silnik, którego g³ówn± czê¶ci± jest reaktor j±drowy, a dodatkowe urz±dzenia przetwarzaj± energiê ciepln± wyzwolon± w nim na inne rodzaje energii np. elektryczn± czy mechaniczn±.
góra


K
Katalizator substancja, za pomoc± której mo¿na zmieniaæ szybko¶æ reakcji chemicznej, a która sama pozostaje po reakcji w nie zmienionej postaci chemicznej . Katalizator przyspieszaj±cy reakcjê nazywa siê d o d a t n i m, a zwalniaj±cy reakcjê u j e m n y m (lub inhibitorem).
Kationy jony dodatnie.
K±t ³ami±cy pryzmatu k±t pomiêdzy dwiema p³aszczyznami pryzmatu.
K±t padania k±t zawarty miêdzy normaln± do powierzchni odbijaj±cej w punkcie padania a promieniem padaj±cym.
K±t za³amania k±t pomiêdzy promieniem za³amanym a prost± prostopad³± do powierzchni granicznej w miejscu padania.
Kelwin jednostka temperatury. 1K = 10C, 00C = 273K
Kinematyka dzia³ mechaniki zajmuj±cy siê matematycznym i geometrycznym opisem ruchu cia³ bez wnikania, jaka jest przyczyna tego ruchu. Kinematyka zajmuje siê opisem ruchu cia³ wzglêdem ró¿nych uk³adów odniesienia.
Kondensator oddzielony izolatorem uk³ad przewodników, który mo¿e gromadziæ ³adunek elektryczny.
Kondensacja przemiana gazu w ciecz - skraplania.
krzepniêcie przemiana fazowa polegaj±ca na przechodzeniu substancji ze stanu ciek³ego w stan sta³y. Podczas krzepniêcia wydziela siê ciep³o - ciep³o krzepniêcia, czyli ilo¶æ energii cieplnej, któr± nale¿y odebraæ jednostce masy cieczy, aby bez zmiany temperatury przesz³a ona w cia³o sta³e. Ciep³o krzepniêcia jest równe ciep³u topnienia. Krzepniêcie zachodzi zawsze w sta³ej temperaturze tzw. temperaturze krzepniêcia, która zale¿y od ci¶nienia.
góra


L
Lepko¶æ (tarcie wewnêtrzne) - zjawisko zwi±zane z istnieniem si³ tarcia miêdzy warstwami cieczy,gazu lub plazmy, przemieszczaj±cymi siê równolegle wzglêdem siebie. Tarcie wewnêtrzne jest zjawiskiem miêdzycz±steczkowym i polega na oddzia³ywaniu s±siednich warstw na siebie w czasie przep³ywu.
góra


M
Magnes trwa³y ferromagnetyk po uporz±dkowaniu domen magnetycznych.
Moc liczbowa wielko¶æ fizyczna okre¶laj±ca pracê wykonan± w jednostce czasu.
góra


N
Nadajnik urz±dzenie wysy³aj±ce falê elektromagnetyczn±.
Napiêcie elektryczne ró¿nica potencja³ów, warunkuj±ca przep³yw pr±du elektrycznego, jego jednostk± jest wolt [1 V]].
Napiêcie powierzchniowe jest to napiêcie - si³a, dziêki której na cieczach wytwarza siê cienka p³achta. Dziêki napiêciu powierzchniowemu nartnik mo¿e chodziæ po wodzie, lub ¿yletka unosi siê na wodzie.
Namagnesowanie proces polegaj±cy na uporz±dkowaniu domen magnetycznych w ferromagnetykach.
Natê¿enie pr±du stosunek wielko¶ci ³adunku przep³ywaj±cego przez poprzeczny przekrój przewodnika do czasu jego przep³ywu. Jednostk± natê¿enia pr±du jest amper [1A].
góra


O
Obraz pozorny obraz powstaj±cy w wyniku przeciêcia przed³u¿eñ promieni odbitych lub za³amanych.
Obraz rzeczywisty obraz powstaj±cy w wyniku przeciêcia promieni odbitych lub za³amanych.
Obwód elektryczny zespó³ elementów po³±czonych przewodami ze ¼ród³em energii elektrycznej tak, aby utworzy³y zamkniêt± drogê dla pr±du elektrycznego.
Odbiornik urz±dzenie pozwalaj±ce wychwytywaæ rozchodz±ce siê w przstrzeni fale elektromagnetyczne.
Ogniwo galwaniczne urz±dzenie zamieniaj±ce bezpo¶rednio energiê chemiczn± na energiê elektryczn±.
Ogniskowa odleg³o¶æ ogniska od zwierciad³a.
Ognisko soczewki punkt, w którym skupiaj± siê siê promienie ¶wietlne po przej¶ciu przez soczewkê lub ich przed³u¿enia.
Opór elektryczny inaczej rezystancja, wielko¶æ charakteryzuj±ca w³asno¶ci elektryczne przewodnika. Jego miar± jest stosunek napiêcia miêdzy koñcami przewodnika do natê¿enia pr±du, jaki przez niego p³ynie. Jednostk± oporu elektrycznego jest om [1 W].
Optyka nauka o ¶wietle i jego oddzia³ywaniach z materi±.
góra


P
Pole elektrostatyczne wytworzona przez nieruchome ³adunki elektryczne w³asno¶æ przestrzeni polegaj±ca na tym, ¿e na umieszczone w niej dowolne ³adunki elektryczne dzia³aj± si³y elektrostatyczne.
Pole magnetyczne w³asno¶æ przestrzeni polegaj±ca na tym, ¿e na umieszczony w niej magnes lub poruszaj±cy siê ³adunek elektryczny dzia³aj± si³y magnetyczne.
Pr±d elektryczny uporz±dkowany ruch ³adunków, np. elektronów w przewodniku.
Pr±d przemienny pr±d elektryczny o kierunku zmieniaj±cym siê ze sta³± czêstotliwo¶ci±, którego wykresem jest sinusoida.
Pr±d indukcyjny pr±d elektryczny p³yn±cy w zamkniêtym obwodzie umieszczonym w zmiennym polu magnetycznym.
Pr±dnica urz±dzenie, które energiê mechaniczn± zamienia na energiê elektryczn±.
Przemieszczenie
(przesuniêcie)
wektor o pocz±tku w punkcie po³o¿enia pocz±tkowego i koñcu w punkcie po³o¿enia koñcowego.
Przewodniki cia³a, w których wystêpuj± ³adunki elektryczne: elektrony lub jony, które mog± siê swobodnie przemieszczaæ.
Prêdko¶æ stosunek wektora przemieszczenia do czasu, w którym przemieszczenie nast±pi³o.
Pryzmat bry³a szklana w kszta³cie graniastos³upa o podstawie trójk±ta.
Przyspieszenie iloraz przyrostu prêdko¶ci i czasu, w którym ten przyrost nast±pi³.
Przyspieszenie ziemskie przyspieszenie, z jakim porusza siê ka¿de cia³o swobodnie spadaj±ce na Ziemiê.
Pêd cia³a iloraz masy i prêdko¶ci
Planeta cia³o niebieskie kr±¿±ce wokó³ macierzystej gwiazdy.
góra


R
Ruch zmiana po³o¿enia cia³a wzglêdem przyjêtego uk³adu odniesienia.
Radian podstawowa jednostka miary k±ta p³askiego w miarze ³ukowej; jest to k±t p³aski miêdzy dwoma promieniami okrêgu opartymi na ³uku o d³ugo¶ci równej promieniowi. Pe³ny k±t p³aski (3600) wynosi 2p rad. 1rad=180/p.
Rezonans akustyczny zjawisko pobudzenia do drgañ akustycznych cia³a przez inne cia³o drgaj±ce o tej samej czêstotliwo¶ci w³asnej.
Rezonans mechaniczny zjawisko pobudzenia do drgañ cia³a o okre¶lonej czêstotliwo¶ci w³asnej przez inne cia³o drgaj±ce z tak± sam± czêstotliwo¶ci±.
góra


S
Si³a wielko¶æ wektorowa, która jest miar± dzia³ania, jakiego doznaje cz±stka lub cia³o od innych cz±stek lub cia³. Si³a jest w pe³ni okre¶lona, je¿eli jest znana jej warto¶æ, kierunek jej dzia³ania i punkt przy³o¿enia. Pod wp³ywem si³y cia³a lub cz±stki doznaj± przyspieszeñ, a mog± te¿ ulegaæ deformacji. Jednostk± si³y w uk³adzie SI jest NEWTON(niuton) 1N=1kg*1m/s2.
Soczewka przezroczysta, oszlifowana i wypolerowana bry³a, np. szklana, ograniczona dwiema powierzchniami o regularnym kszta³cie: kulistymi lub jedn± kulist± i jedn± p³ask±.
góra


T
Tarcie si³y oporu ruchu. Np. w rowerze oporem ruchu mo¿e byæ "samo-zaciskowa" szczêka hamulcowa, lub tr±ce ko³o. Do oporów ruchu nale¿y te¿ opór powietrze, czêsto aby zmniejszyæ opór powietrza konstruowane s± samochody w kszta³cie aerodynamicznym.
Tor ruchu linia, któr± "zakre¶la" poruszaj±ce siê cia³o.
Transformator urz±dzenie s³u¿±ce do przekazywania energii elektrycznej z jednego obwodu przemiennego do innego obwodu, z jednoczesn± zmian± napiêcia i natê¿enia pr±du.
góra


U
Uk³ad odniesienia uk³ad wspó³rzêdnych (jedno-, dwu- lub trójwymiarowy) opisuj±cy ruch.
góra


W
Wat jednostka mocy. Urz±dzenie lub cia³o ma moc 1W, je¿eli w czasie 1s wykona pracê 1J.
Wêze³ punkt w obwodzie elektrycznym, do którego pod³±czone s± co najmniej trzy koñcówki przewodników (ga³êzi).
Woltomierz przyrz±d s³u¿±cy do pomiaru napiêcia miêdzy dwoma punktami obwodu elektrycznego.
Wzglêdno¶æ ruchu okre¶lenie, czy dane cia³o jest w ruchu, czy w spoczynku, w zale¿no¶ci od wyboru uk³adu odniesienia.
góra


Z
Za³amanie ¶wiat³a zjawisko zmiany kierunku promienia ¶wietlnego na granicy dwóch o¶rodków.
Zasady
dynamiki
Newtona
I
Je¿eli na cia³o nie dzia³aj± ¿adne si³y lub dzia³aj±ce si³y siê równowa¿±, to cia³o pozostaje w spoczynku lub porusza siê ruchem jednostajnym prostoliniowym.
II
Je¿eli na cia³o dzia³a niezrównowa¿ona si³a, to porusza siê ono ruchem zmiennym z przyspieszeniem(opó¼nieniem) wprost proporjonalnym do dzia³aj±cej si³y lub si³y  wypadkowej, a odwrotnie proporcjonalnym do masy cia³a: a=F/m.
III
Je¿eli jedno cia³o dzia³a z pewn± si³± na drugie cia³o, to cia³o drugie oddzia³uje na cia³o pierwsze z si³± równ± co do warto¶ci, dzia³aj±c± w tym samym kierunku, lecz maj±cy przeciwny zwrot.
Zasada zach. pêdu W izolowanym uk³adzie cia³ oddzia³uj±cych na siebie ca³kowity pêd uk³adu nie zmienia siê.
Zasada
termodynamiki
DEw = W+Q
Zmiana energii wewnêtrznej cia³a jest równa sumie pracy wykonanej nad cia³em i ciep³a wymienionego z otoczeniem.
Zasada zach.
energii
(1)Okre¶lona ilo¶æ energii jednego rodzaju zostaje zamieniona w równ± ilo¶æ energii innego rodzaju.
(2)W uk³adzie izolowanym cia³ ca³kowita energia mechaniczna (suma energii potencjalnej i kinetycznej) nie ulega zmianie.
Zdolno¶æ skupiaj±ca soczewki odwrotno¶æ ogniskowej soczewki [1D - dioptria].
Zwarcie celowe lub przypadkowe zetkniêcie dwóch przewodów doprowadzaj±cych pr±d z ominiêciem odbiornika.
Zwierciad³o g³adka powierzchnia, prawie w ca³o¶ci odbijaj±ca promienie ¶wietlne.
Zwierciad³o p³askie zwierciad³o, którego powierzchni± odbijaj±c± jest p³aszczyzna.
Zwierciad³o kuliste wypolerowana, pokryta warstw± odbijaj±c± czê¶æ powierzchni kulistej.
góra


2006 iwiedza