|
S³ownik
fizyczny |
A |
absorpcja
fal d¼wiêkowych |
(absorpcja
akustyczna), poch³anianie energii fal akustycznych
przez o¶rodek, podczas którego czê¶æ energii
drgañ akustycznych w sposób nieodwracalny
ulega zamianie na inne rodzaje energii,
np. na energiê ciepln±. |
Aerodynamika |
dzia³
mechaniki p³ynów badaj±cy zjawiska wystêpuj±ce
podczas ruchów gazów oraz ruchu cia³ sta³ych
w gazach. A. ma szczególne zastosowanie
w przemy¶le motoryzacyjnym i lotniczym. |
amper(A) |
jednostka
natê¿enia pr±du elektrycznego. Jest czwart±
spo¶ród podstawowych jednostek uk³adu SI.
Amper jest natê¿eniem sta³ego pr±du elektrycznego,
który p³yn±c w dwóch równoleg³ych, prostoliniowych,
nieskoñczenie d³ugich przewodach, o przekroju
znikomo ma³ym, umieszczonym w pró¿ni w odleg³o¶ci
jednego metra jeden od drugiego wywo³uje
miêdzy nimi si³ê 2*10-7N(niutona)
na ka¿dym metrze d³ugo¶ci. |
Amperomierz |
przyrz±d
s³u¿±cy do pomiaru natê¿enia pr±du p³yn±cego
przez obwód elektryczny. |
Amplituda |
najwiêksze
wychylenie cia³a z po³o¿enia równowagi. |
Anihilacja |
proces,
podczas którego w wyniku zderzenia czastki
i antycz±stki nastêpuje zmiana ich mas na
energiê promieniowania elektromagnetycznego
lub mezony. Anihiluj±ce cz±steczki "znikaj±" |
Aniony |
jony
ujemne. |
Anoda |
(1)biegun
¼ród³a pr±du np. akumulatora, ogniwa galwanicznego,
zasilacza, który podczas pracy tego ¼ród³a
ma potencja³ wy¿szy ni¿ drugi biegun ¼ród³a
(2)elektroda pró¿niowego przyrz±du elektronowego
np. lampy elektronowej po³±czona z anod±
¼ród³a zasilania. |
aphelium |
punkt
orbity heliocentrycznej (wokó³ S³oñca) cia³a
niebieskiego (planety, komety) najbardziej
oddalony od S³oñca |
Astronomia |
nauka
przyrodnicza, zajmuj±ca siê badaniem cia³
niebieskich, ich budow±, a tak¿e budow±
i ewolucj± Wszech¶wiata. |
Atmosfera |
pow³oka
gazowa otaczaj±ca cia³o niebieskie np. planetê,
ksiê¿yc lub gwiazdê. A. planety na ogó³
nie przepuszcza promieniowania widzialnego
zas³aniaj±c ca³kowicie jej powierzchniê;
tylko atmosfery Ziemi i Marsa s± przezroczyste. |
Aberracja
dzienna |
pozorne
zmiany po³o¿enia gwiazd na sferze niebieskiej
na skutek ruchu obrotowego Ziemi. Ich maksymalna
wielko¶æ to 0,32 sekundy ³uku. |
Aberracja
roczna |
pozorne
zmiany po³o¿enia gwiazd na sferze niebieskiej
na skutek obiegowego Ziemi wokó³ S³oñca.
Ich maksymalna warto¶æ to 20,50 sekundy
³uku (tzw. sta³a aberracji rocznej). Aberracja
roczna zosta³a odkryta w 1728r. przez Jamesa
Bradleya i stanowi jeden z dowodów na ruch
Ziemi wokó³ S³oñca. |
Aktywno¶æ
S£ONECZNA |
zmiany
w wystêpowaniu ró¿nych zjawisk w zewnêtrznych
warstwach S³oñca, np. plam czy protuberancji.
Zaobserwowano istnienie 11-letniego cyklu
aktywno¶ci s³onecznej. |
Albedo |
miara
czê¶ci ¶wiat³a (promieniowania), które jest
odbite od jakiej¶ powierzchni (np. Ksiê¿yca,
asteroidy, planety czy komety). |
Aphelium |
punkt
na orbicie cia³a okr±¿aj±cego S³oñce (np.
planety), w którym jest ono najdalej od
S³oñca. |
Apogeum |
punkt
na orbicie cia³a okr±¿aj±cego Ziemiê (satelity),
w którym jest ono najdalej od Ziemi. |
Astrolabium |
historyczny
przyrz±d astronomiczny s³u¿±cy do mierzenia
wysoko¶ci cia³ niebieskich nad horyzontem.
Sk³ada³ siê z krêgu i celownicy z podzia³k±. |
góra
B |
Baera
prawo |
prawo,
stwierdzaj±ce, ¿e rzeki p³yn±ce w kierunku
po³udnikowym na pó³kuli pó³nocnej podmywaj±
swoje prawe brzegi, a na pó³kuli po³udniowej
lewe. Istnienie zjawiska opisywanego przez
prawo Baera zwi±zane jest z ruchem obrotowym
Ziemi, a w szczególno¶ci jest wynikiem dzia³ania
si³y Coriolisa na poruszaj±c± siê wodê. |
bar |
pozauk³adowa
jednostka ci¶nienia; 1bar=105N/m2. |
Bateria |
zespó³
po³±czonych ze sob± ogniw. |
Bezpiecznik |
urz±dzenie
chroni±ce sieæ elektryczn± przed przeci±¿eniem.
Bezpiecznik zbudowany jest z metalu, topliwego
w wysokich temperaturach. Gdy pr±d p³ynie
o zbyt du¿ym napiêciu metal z bezpiecznika
topi siê, roz³±czaj±c tym samym obwód elektryczny. |
Bezw³adno¶æ |
(inercja)
- w³a¶ciwo¶æ cia³ materialnych, która znajduje
swój wyraz w pierwszej i drugiej zasadzie
dynamiki Newtona. Przejawia siê ona tym,
¿e je¶li na cia³o nie dzia³aj± zewnêtrzne
si³y lub gdy one siê równowa¿±, to cia³o
wzglêdem inercjalnego uk³adu odniesienia
nie zmienia swojego stanu ruchu - spoczywa
lub porusza siê ze sta³± prêdko¶ci±. Je¶li
za¶ na cia³o dzia³a si³a, to zmiana stanu
ruchu nie dzieje siê natychmiast, tylko
odbywa siê stopniowo, tym wolniej, im wiêksza
jest bezw³adno¶æ cia³a. Bezw³adno¶æ jest
"oporem", na jaki natrafia czynnik zewnêtrzny
usi³uj±cy zmieniæ stan ruchu cia³a. Miar±
bezw³adno¶ci cia³a w jego ruchu postêpowym
jest masa, a w ruchu obrotowym moment bezw³adno¶ci. |
Biegun
magnetyczny |
umowna
nazwa punktów w których skupiaj± siê linie
pola magnetycznego wytwarzanego przez magnesy,
elektromagnesy lub inne ¼ród³a. |
Boyle`a
prawo |
Je¿eli
¶ci¶niemy gaz do po³owy jego objêto¶ci,
jego ci¶nienie wzro¶nie dwa razy. |
góra
C |
ciê¿ar |
si³a
ciê¿ko¶ci, bêd±ca wypadkow± si³y przyci±gania
ziemskiego oraz si³y od¶rodkowej wywo³anej
ruchem obrotowym Ziemi; wyra¿any wzorem
Fg=m*g, gdzie m to masa, a g
to przyspieszenie ziemskie. |
Ciep³o |
ta
ilo¶æ energii wewnêtrznej, która jest przekazywana
przez cia³o o temperaturze wy¿szej do cia³a
o temperaturze ni¿szej. |
Ciep³o
w³a¶ciwe |
iloraz
ciep³a dostarczonego cia³u przez jego masê
i przyrost temperatury. c=Q/m*DT. |
Ciep³o
topnienia |
iloraz
ciep³a potrzebnego do stopienia cia³a przez
jego masê w temperaturze topnienia Ct=Q/m. |
Ciep³o
krzepniêcia |
iloraz
ciep³a oddanego przez krzepn±ce cia³o przez
jego masê Ck=Q/m. |
cd |
kandela,
jedna z podstawowych jednostek uk³adu miar
SI, bêd±ca jednostk± ¶wiat³o¶ci. |
cia³o
sta³e |
cia³o
w stanie sta³ym; charakteryzuje siê stabilno¶ci±
kryszta³ów. Atomy s± ¶ci¶le ze sob± zwi±zane,
¿e praktycznie nie przemieszczaj± siê wzglêdem
siebie, a jedynie wykonuj± niewielkie drgania,
wokó³ swoich po³o¿eñ równowagi. Je¿eli rozk³ad
atomów charakteryzuje siê pewn± symetri±
nazywamy go kryszta³em, gdy brak uporz±dkowania
atomów, cia³o nazywamy bezpostaciowym lub
amorficznym. |
ciecz |
substancja
w stanie ciek³ym, Cz±stki s± zwi±zane ze
sob±, ale nie na tyle silnie, aby nie mog³y
zmieniaæ swoich wzajemnych po³o¿eñ. Ciecze
s± nie¶ci¶liwe. |
Ci¶nienie |
wielko¶æ
fizyczna charakteryzuj±ca stan - zwi±zany
z si³ami dzia³aj±cymi na dowoln± powierzchniê
w jego wnêtrzu i na ¶ciany naczynia, w którym
p³yn siê znajduje. Jest to wielko¶æ skalarna
definiowana w dowolnym punkcie jako stosunek
si³y F dzia³aj±cej prostopadle do mo¿liwie
ma³ej powierzchni S zawieraj±cej ten punkt:
p = F/S. Jednostk± ci¶nienia jest paskal
(Pa): 1Pa=N/m2. |
czêstotliwo¶æ |
wielko¶æ
fizyczna, charakteryzuj±ca ruch okresowy
lub zjawiska okresowe, informuj±ca ile razy
zjawisko lub pe³ny cykl ruchu dokonuje siê
w jednostce czasu. Jednostk± czêstotliwo¶ci
jest herz (Hz). |
Czas |
jeden
z wymiarów, który umo¿liwia rozró¿nienie
dwóch zdarzeñ zachodz±cych w tym samym punkcie
przestrzeni. Odstêp pomiêdzy takimi dwoma
zdarzeniami jest podstaw± pomiaru czasu.
Czas jest pojêciem wzglêdnym. |
Czerwona
planeta |
inny
sposób nazywania planety Mars. Przyj±³ siê
dlatego, ¿e obserwowana ta planeta z Ziemi
wydajê siê byæ czerwona. |
góra
D |
Demodulator |
urz±dzenie
w odbiorniku, pozwalaj±ce oddzieliæ drgania
moduluj±ce o czêstotliwo¶ciach fali akustycznej
od fali no¶nej. |
Droga |
d³ugo¶æ
odcinka toru. Drogê oblicza siê ze wzoru
V*t - w ruchu jednostajnym i s=(a*t2)/2. |
D³ugo¶æ
fali |
droga,
jak± pokonuje fala w czasie, gdy cz±steczka
drgaj±ca wykonuje jedno pe³ne drganie. |
Dioptria
(1D) |
zdolno¶æ
skupiaj±ca soczewki. |
Domeny
magnetyczne |
bardzo
ma³e obszary sta³ego namagnesowania. |
Dyfrakcja |
ugiêcie
fali. |
Dynamika |
dzia³
mechaniki badaj±cy i opisuj±cy ruch cia³
materialnych pod wp³ywem dzia³ania si³. |
Dysocjacja
jonowa |
rozpad
cz±steczek elektrolitów na jony: dodatnie(kationy)
i ujemne(aniony), pod wp³ywem cz±steczek
wody. |
Dyspersja
¶wiat³a |
rozdzielenie
¶wiat³a bia³ego na jego kolorowe sk³adniki
przy pomocy zjawiska refrakcji lub dyfrakcji. |
D¼wiêk |
fala
akustyczna o czêstotliwo¶ci od 16 do 20
000 Hz. |
góra
E |
Efekt
cieplarniany |
Jest
to wzrost temperatury w dolnych warstwach
atmosfery, gdy przychodz±ce promieniowanie
s³oneczne ogrzewa powierzchnie jakiej¶ planety,
a promieniowanie cieplne tej powierzchni
jest blokowane przez atmosferê (g³ównie
przez dwutlenek wêgla i parê wodn±). Efekt
ten jest znacz±cy, lub nawet du¿y na Wenus
i Ziemi, a zaniedbywalny na Marsie. Czêsto
nazywany jest tak¿e efektem szklarniowym. |
Efekt
Dopplera |
Pozorna
zmiana d³ugo¶ci fali d¼wiêku lub ¶wiat³a
spowodowana ruchem ¼ród³a promieniowania,
ruchem obserwatora lub równocze¶nie jednego
i drugiego. |
Elektromagnes |
zwojnica
z umieszczonym wewn±trz niej rdzeniem ze
stali miêkkiej. |
Elektroskop |
przyrz±d
s³u¿±cy do wykrywania ³adunków elektrycznych. |
Elektryzowanie
siê |
gromadzenie
na powierzchni danego cia³a nadmiaru ³adunków
elektrycznych jednego znaku. |
Elektrostatyka |
dzia³
fizyki zajmuj±cy siê oddzia³ywaniami i w³a¶ciwo¶ciami
³adunków elektrycznych pozostaj±cych w stanie
spoczynku (tzn. ³adunków, które siê nie
poruszaj±). |
Elektryzowanie
siê |
gromadzenie
na powierzchni danego cia³a nadmiaru ³adunków
elektrycznych jednego znaku. |
góra
F |
Fala |
(ruch
falowy) rozchodzenie siê w przestrzeni zaburzenia
o¶rodka, przenosz±ce energiê be¿ przenoszenia
materii. |
Ferromagnetyk |
cia³o
zbudowane z domen magnetycznych, wykazuj±ce
silne w³a¶ciwo¶ci magnetyczne. |
Foton |
cz±stka
bêd±ca kwantem, czyli porcj± promieniowania
elektromagnetycznego. |
góra
G |
Gauss |
Jednostka
gêsto¶ci strumienia magnetycznego; miara
wielko¶ci pola magnetycznego w danym miejscu. |
Gaz
doskona³y |
gaz
w którym spe³nione s± pewne zwi±zki zachodz±ce
miêdzy ci¶nieniem, objêto¶ci± i temperatur±
tzw. prawa gazów doskona³ych. |
Gêsto¶æ |
(masa
w³a¶ciwa), stosunek masy cia³a do objêto¶ci,
który to cia³o zajmuje. |
Geofizyka |
nauka
o Ziemi zajmuj±ca siê badaniem zjawisk i
procesów zachodz±cych we wnêtrzu Ziemi,
hydrosferze i atmosferze. |
Gnomon |
Pionowy
s³up, który na poziomej, otaczaj±cej go,
p³aszczy¼nie daje cieñ, którego pomiary
mog± byæ ¼ród³em ró¿nych informacji astronomicznych. |
Godzina |
[h]
jednostka czasu; 1h=3600s=60min=1/24doby.. |
góra
H |
Ha³as |
d¿wiêk
niepo¿±dany lub szkodliwy dla cz³owieka,
g³ównie ze wzglêdu na natê¿enie, czêsto¶æ
i czas dzia³ania. Mo¿e prowadziæ do ró¿nego
rodzaju niedomagañ psychicznych i psychofizycznych. |
góra
I |
Izolatory |
cia³a,
w których nie wystêpuj± swobodne ³adunki
elektronów. Ogólnie mówi±c izolatory powoduj±,
¿e pr±d nie p³ynie. Izolatorem jest m.in.
guma, drewno, powietrze, plastik itd. S±
jakgdyby przeciwieñstwem przewodników. |
Indukcja
elektromagnetyczna |
zjawisko
wzbudzania pr±du elektrycznego w obwodzie
wskutek zmian pola magnetycznego. |
Indukcja
elektrostatyczna |
jest
to zjawisko przemieszczania siê ³adunków
elektrycznych danego cia³a pod wp³ywem zewnêtrznego
pola elektrostatycznego. |
Interferencja |
nak³adanie
siê fal. |
góra
J |
J±drowy
silnik |
silnik,
którego g³ówn± czê¶ci± jest reaktor j±drowy,
a dodatkowe urz±dzenia przetwarzaj± energiê
ciepln± wyzwolon± w nim na inne rodzaje
energii np. elektryczn± czy mechaniczn±. |
góra
K |
Katalizator |
substancja,
za pomoc± której mo¿na zmieniaæ szybko¶æ
reakcji chemicznej, a która sama pozostaje
po reakcji w nie zmienionej postaci chemicznej
. Katalizator przyspieszaj±cy reakcjê nazywa
siê d o d a t n i m, a zwalniaj±cy reakcjê
u j e m n y m (lub inhibitorem). |
Kationy |
jony
dodatnie. |
K±t
³ami±cy pryzmatu |
k±t
pomiêdzy dwiema p³aszczyznami pryzmatu. |
K±t
padania |
k±t
zawarty miêdzy normaln± do powierzchni odbijaj±cej
w punkcie padania a promieniem padaj±cym. |
K±t
za³amania |
k±t
pomiêdzy promieniem za³amanym a prost± prostopad³±
do powierzchni granicznej w miejscu padania. |
Kelwin |
jednostka
temperatury. 1K = 10C, 00C
= 273K |
Kinematyka |
dzia³
mechaniki zajmuj±cy siê matematycznym i
geometrycznym opisem ruchu cia³ bez wnikania,
jaka jest przyczyna tego ruchu. Kinematyka
zajmuje siê opisem ruchu cia³ wzglêdem ró¿nych
uk³adów odniesienia. |
Kondensator |
oddzielony
izolatorem uk³ad przewodników, który mo¿e
gromadziæ ³adunek elektryczny. |
Kondensacja |
przemiana
gazu w ciecz - skraplania. |
krzepniêcie |
przemiana
fazowa polegaj±ca na przechodzeniu substancji
ze stanu ciek³ego w stan sta³y. Podczas
krzepniêcia wydziela siê ciep³o - ciep³o
krzepniêcia, czyli ilo¶æ energii cieplnej,
któr± nale¿y odebraæ jednostce masy cieczy,
aby bez zmiany temperatury przesz³a ona
w cia³o sta³e. Ciep³o krzepniêcia jest równe
ciep³u topnienia. Krzepniêcie zachodzi zawsze
w sta³ej temperaturze tzw. temperaturze
krzepniêcia, która zale¿y od ci¶nienia. |
góra
L |
Lepko¶æ |
(tarcie
wewnêtrzne) - zjawisko zwi±zane z istnieniem
si³ tarcia miêdzy warstwami cieczy,gazu
lub plazmy, przemieszczaj±cymi siê równolegle
wzglêdem siebie. Tarcie wewnêtrzne jest
zjawiskiem miêdzycz±steczkowym i polega
na oddzia³ywaniu s±siednich warstw na siebie
w czasie przep³ywu. |
góra
M |
Magnes
trwa³y |
ferromagnetyk
po uporz±dkowaniu domen magnetycznych. |
Moc |
liczbowa
wielko¶æ fizyczna okre¶laj±ca pracê wykonan±
w jednostce czasu. |
góra
N |
Nadajnik |
urz±dzenie
wysy³aj±ce falê elektromagnetyczn±. |
Napiêcie
elektryczne |
ró¿nica
potencja³ów, warunkuj±ca przep³yw pr±du
elektrycznego, jego jednostk± jest wolt
[1 V]]. |
Napiêcie
powierzchniowe |
jest
to napiêcie - si³a, dziêki której na cieczach
wytwarza siê cienka p³achta. Dziêki napiêciu
powierzchniowemu nartnik mo¿e chodziæ po
wodzie, lub ¿yletka unosi siê na wodzie. |
Namagnesowanie |
proces
polegaj±cy na uporz±dkowaniu domen magnetycznych
w ferromagnetykach. |
Natê¿enie
pr±du |
stosunek
wielko¶ci ³adunku przep³ywaj±cego przez
poprzeczny przekrój przewodnika do czasu
jego przep³ywu. Jednostk± natê¿enia pr±du
jest amper [1A]. |
góra
O |
Obraz
pozorny |
obraz
powstaj±cy w wyniku przeciêcia przed³u¿eñ
promieni odbitych lub za³amanych. |
Obraz
rzeczywisty |
obraz
powstaj±cy w wyniku przeciêcia promieni
odbitych lub za³amanych. |
Obwód
elektryczny |
zespó³
elementów po³±czonych przewodami ze ¼ród³em
energii elektrycznej tak, aby utworzy³y
zamkniêt± drogê dla pr±du elektrycznego. |
Odbiornik |
urz±dzenie
pozwalaj±ce wychwytywaæ rozchodz±ce siê
w przstrzeni fale elektromagnetyczne. |
Ogniwo
galwaniczne |
urz±dzenie
zamieniaj±ce bezpo¶rednio energiê chemiczn±
na energiê elektryczn±. |
Ogniskowa |
odleg³o¶æ
ogniska od zwierciad³a. |
Ognisko
soczewki |
punkt,
w którym skupiaj± siê siê promienie ¶wietlne
po przej¶ciu przez soczewkê lub ich przed³u¿enia. |
Opór
elektryczny |
inaczej
rezystancja, wielko¶æ charakteryzuj±ca w³asno¶ci
elektryczne przewodnika. Jego miar± jest
stosunek napiêcia miêdzy koñcami przewodnika
do natê¿enia pr±du, jaki przez niego p³ynie.
Jednostk± oporu elektrycznego jest om [1
W]. |
Optyka |
nauka
o ¶wietle i jego oddzia³ywaniach z materi±. |
góra
P |
Pole
elektrostatyczne |
wytworzona
przez nieruchome ³adunki elektryczne w³asno¶æ
przestrzeni polegaj±ca na tym, ¿e na umieszczone
w niej dowolne ³adunki elektryczne dzia³aj±
si³y elektrostatyczne. |
Pole
magnetyczne |
w³asno¶æ
przestrzeni polegaj±ca na tym, ¿e na umieszczony
w niej magnes lub poruszaj±cy siê ³adunek
elektryczny dzia³aj± si³y magnetyczne. |
Pr±d
elektryczny |
uporz±dkowany
ruch ³adunków, np. elektronów w przewodniku. |
Pr±d
przemienny |
pr±d
elektryczny o kierunku zmieniaj±cym siê
ze sta³± czêstotliwo¶ci±, którego wykresem
jest sinusoida. |
Pr±d
indukcyjny |
pr±d
elektryczny p³yn±cy w zamkniêtym obwodzie
umieszczonym w zmiennym polu magnetycznym. |
Pr±dnica |
urz±dzenie,
które energiê mechaniczn± zamienia na energiê
elektryczn±. |
Przemieszczenie
(przesuniêcie) |
wektor
o pocz±tku w punkcie po³o¿enia pocz±tkowego
i koñcu w punkcie po³o¿enia koñcowego. |
Przewodniki |
cia³a,
w których wystêpuj± ³adunki elektryczne:
elektrony lub jony, które mog± siê swobodnie
przemieszczaæ. |
Prêdko¶æ |
stosunek
wektora przemieszczenia do czasu, w którym
przemieszczenie nast±pi³o. |
Pryzmat |
bry³a
szklana w kszta³cie graniastos³upa o podstawie
trójk±ta. |
Przyspieszenie |
iloraz
przyrostu prêdko¶ci i czasu, w którym ten
przyrost nast±pi³. |
Przyspieszenie
ziemskie |
przyspieszenie,
z jakim porusza siê ka¿de cia³o swobodnie
spadaj±ce na Ziemiê. |
Pêd
cia³a |
iloraz
masy i prêdko¶ci |
Planeta |
cia³o
niebieskie kr±¿±ce wokó³ macierzystej gwiazdy. |
góra
R |
Ruch |
zmiana
po³o¿enia cia³a wzglêdem przyjêtego uk³adu
odniesienia. |
Radian |
podstawowa
jednostka miary k±ta p³askiego w miarze
³ukowej; jest to k±t p³aski miêdzy dwoma
promieniami okrêgu opartymi na ³uku o d³ugo¶ci
równej promieniowi. Pe³ny k±t p³aski (3600)
wynosi 2p rad.
1rad=180/p. |
Rezonans
akustyczny |
zjawisko
pobudzenia do drgañ akustycznych cia³a przez
inne cia³o drgaj±ce o tej samej czêstotliwo¶ci
w³asnej. |
Rezonans
mechaniczny |
zjawisko
pobudzenia do drgañ cia³a o okre¶lonej czêstotliwo¶ci
w³asnej przez inne cia³o drgaj±ce z tak±
sam± czêstotliwo¶ci±. |
góra
S |
Si³a |
wielko¶æ
wektorowa, która jest miar± dzia³ania, jakiego
doznaje cz±stka lub cia³o od innych cz±stek
lub cia³. Si³a jest w pe³ni okre¶lona, je¿eli
jest znana jej warto¶æ, kierunek jej dzia³ania
i punkt przy³o¿enia. Pod wp³ywem si³y cia³a
lub cz±stki doznaj± przyspieszeñ, a mog±
te¿ ulegaæ deformacji. Jednostk± si³y w
uk³adzie SI jest NEWTON(niuton) 1N=1kg*1m/s2. |
Soczewka |
przezroczysta,
oszlifowana i wypolerowana bry³a, np. szklana,
ograniczona dwiema powierzchniami o regularnym
kszta³cie: kulistymi lub jedn± kulist± i
jedn± p³ask±. |
góra
T |
Tarcie |
si³y
oporu ruchu. Np. w rowerze oporem ruchu
mo¿e byæ "samo-zaciskowa" szczêka hamulcowa,
lub tr±ce ko³o. Do oporów ruchu nale¿y te¿
opór powietrze, czêsto aby zmniejszyæ opór
powietrza konstruowane s± samochody w kszta³cie
aerodynamicznym. |
Tor
ruchu |
linia,
któr± "zakre¶la" poruszaj±ce siê cia³o. |
Transformator |
urz±dzenie
s³u¿±ce do przekazywania energii elektrycznej
z jednego obwodu przemiennego do innego
obwodu, z jednoczesn± zmian± napiêcia i
natê¿enia pr±du. |
góra
U |
Uk³ad
odniesienia |
uk³ad
wspó³rzêdnych (jedno-, dwu- lub trójwymiarowy)
opisuj±cy ruch. |
góra
W |
Wat |
jednostka
mocy. Urz±dzenie lub cia³o ma moc 1W, je¿eli
w czasie 1s wykona pracê 1J. |
Wêze³ |
punkt
w obwodzie elektrycznym, do którego pod³±czone
s± co najmniej trzy koñcówki przewodników
(ga³êzi). |
Woltomierz |
przyrz±d
s³u¿±cy do pomiaru napiêcia miêdzy dwoma
punktami obwodu elektrycznego. |
Wzglêdno¶æ
ruchu |
okre¶lenie,
czy dane cia³o jest w ruchu, czy w spoczynku,
w zale¿no¶ci od wyboru uk³adu odniesienia. |
góra
Z |
Za³amanie
¶wiat³a |
zjawisko
zmiany kierunku promienia ¶wietlnego na
granicy dwóch o¶rodków. |
Zasady
dynamiki
Newtona |
I
Je¿eli na cia³o nie dzia³aj± ¿adne si³y
lub dzia³aj±ce si³y siê równowa¿±, to cia³o
pozostaje w spoczynku lub porusza siê ruchem
jednostajnym prostoliniowym.
II
Je¿eli na cia³o dzia³a niezrównowa¿ona si³a,
to porusza siê ono ruchem zmiennym z przyspieszeniem(opó¼nieniem)
wprost proporjonalnym do dzia³aj±cej si³y
lub si³y wypadkowej, a odwrotnie proporcjonalnym
do masy cia³a: a=F/m.
III
Je¿eli jedno cia³o dzia³a z pewn± si³± na
drugie cia³o, to cia³o drugie oddzia³uje
na cia³o pierwsze z si³± równ± co do warto¶ci,
dzia³aj±c± w tym samym kierunku, lecz maj±cy
przeciwny zwrot. |
Zasada
zach. pêdu |
W
izolowanym uk³adzie cia³ oddzia³uj±cych
na siebie ca³kowity pêd uk³adu nie zmienia
siê. |
Zasada
termodynamiki |
DEw
= W+Q
Zmiana energii wewnêtrznej cia³a jest równa
sumie pracy wykonanej nad cia³em i ciep³a
wymienionego z otoczeniem. |
Zasada
zach.
energii |
(1)Okre¶lona
ilo¶æ energii jednego rodzaju zostaje zamieniona
w równ± ilo¶æ energii innego rodzaju.
(2)W uk³adzie izolowanym cia³ ca³kowita
energia mechaniczna (suma energii potencjalnej
i kinetycznej) nie ulega zmianie. |
Zdolno¶æ
skupiaj±ca soczewki |
odwrotno¶æ
ogniskowej soczewki [1D - dioptria]. |
Zwarcie |
celowe
lub przypadkowe zetkniêcie dwóch przewodów
doprowadzaj±cych pr±d z ominiêciem odbiornika. |
Zwierciad³o |
g³adka
powierzchnia, prawie w ca³o¶ci odbijaj±ca
promienie ¶wietlne. |
Zwierciad³o
p³askie |
zwierciad³o,
którego powierzchni± odbijaj±c± jest p³aszczyzna. |
Zwierciad³o
kuliste |
wypolerowana,
pokryta warstw± odbijaj±c± czê¶æ powierzchni
kulistej. |
góra
|
|
2006
iwiedza |
|